کد مطلب:253194 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:265
شکوه و هیبت
از آنجا كه امام معصوم، كانون تجلی قدرت و عظمت پروردگار و معدن اسرار الهی و قطب عالم امكان است، قداست معنوی و شكوه و وقار بسیار دارد. در زیارت جامعه كبیره از زبان امام هادی (ع) می خوانیم:
«هر بزرگ و صاحب شرافتی در برابر بزرگواری شما و شرافتتان سر فرود آورده و هر خود بزرگ بینی به اطاعت شما گردن نهاده است. هر زورگویی در برابر برتری شما فروتن شده و همه چیز در برابر شما خوار و ذلیل است». [1] .
«محمد بن حسن اشتر» می گوید: «من همراه پدرم، بیرون كاخ متوكل با جمعی از علویان، عباسیان و جعفریان ایستاده بودیم كه امام هادی (ع) آمد. تمام مردم برای ادای احترام و بزرگداشت ایشان از مركب های خود پایین آمدند و صبر كردند تا ایشان وارد كاخ شود. پس از آن، برخی زبان به گلایه گشودند و گفتند: چرا ما باید به این پسر بچه احترام بگذاریم و از مركب هایمان به احترامش پیاده شویم؟ نه شرافت او از ما بیشتر است و نه بزرگ سال تر از ماست. به خدا سوگند كه وقتی بیرون آمد، دیگر از مركب هایمان پیاده نمی شویم.
ابو هاشم جعفری در رد سخن آنها گفت: به خدا سوگند كه همگی شما با خواری و خفت پیاده خواهید شد. پس از مدتی، امام از كاخ متوكل بیرون آمد. صدای تكبیر و تهلیل مردم به آسمان برخاست و همگی مردم، حتی آنان كه گله مند بودند، از اسب هایشان پیاده شدند. آن گاه ابوهاشم رو به آنان كرد و گفت: شما كه گفتید به او احترام نمی گذارید. [2] .
«هر بزرگ و صاحب شرافتی در برابر بزرگواری شما و شرافتتان سر فرود آورده و هر خود بزرگ بینی به اطاعت شما گردن نهاده است. هر زورگویی در برابر برتری شما فروتن شده و همه چیز در برابر شما خوار و ذلیل است». [1] .
«محمد بن حسن اشتر» می گوید: «من همراه پدرم، بیرون كاخ متوكل با جمعی از علویان، عباسیان و جعفریان ایستاده بودیم كه امام هادی (ع) آمد. تمام مردم برای ادای احترام و بزرگداشت ایشان از مركب های خود پایین آمدند و صبر كردند تا ایشان وارد كاخ شود. پس از آن، برخی زبان به گلایه گشودند و گفتند: چرا ما باید به این پسر بچه احترام بگذاریم و از مركب هایمان به احترامش پیاده شویم؟ نه شرافت او از ما بیشتر است و نه بزرگ سال تر از ماست. به خدا سوگند كه وقتی بیرون آمد، دیگر از مركب هایمان پیاده نمی شویم.
ابو هاشم جعفری در رد سخن آنها گفت: به خدا سوگند كه همگی شما با خواری و خفت پیاده خواهید شد. پس از مدتی، امام از كاخ متوكل بیرون آمد. صدای تكبیر و تهلیل مردم به آسمان برخاست و همگی مردم، حتی آنان كه گله مند بودند، از اسب هایشان پیاده شدند. آن گاه ابوهاشم رو به آنان كرد و گفت: شما كه گفتید به او احترام نمی گذارید. [2] .
[1] مفاتيح الجنان، شيخ عباس قمي، قم، انتشارات اسوه، 1379 ش، چاپ چهارم، زيارت جامعه كبيره.
[2] حياة الامام علي الهادي (ع)، باقر شريف قرشي، بيروت، دار الاضواء، چاپ اول، 1402 ق، ص 24.